Hey Allemaal,

Vandaag ben ik precies 6 maanden onderweg en ik besloot voor mezelf is op te schrijven waarom ik op reis ben gegaan, wat ik nu in een halfjaar tijd geleerd heb en dat besloot ik bij deze ook met jullie te delen..

And specially for Brinks because she keeps complaining about rhe fact that se has to google translate everything there is an Englis version below;)

Ten eerste is er een belangrijk verschil tussen reizen en vakantie. Vakantie is meestal op een plek vrij weinig doen en proberen in een zo'n kort mogelijke tijd zo bruin mogelijk te worden zodat mensen thuis zeggen "goh ben je op vakantie geweest? Je hebt zo'n lekker kleurtje! " waarna jij met een brede glimlach dit bevestigd en vertelt over al je avonturen.

Reizen is anders. Het is dieper, zwaarder en leerzamer. Waarom ik pissig word als mensen zeggen dat ik een jaar 'op vakantie' ben? Dat zal ik proberen uit te leggen.

Toen het idee voor de reis er was, was het vooral omdat ik de wereld wou zien, ik had een bucketlist en ik wou mezelf terugvinden. Maar tegelijkertijd was het misschien ook wel een vlucht. Niet dat ik her slecht had thuis, het tegenovergestelde juist. Ik had het dik voor elkaar, ik had een baan, huis, het beste vriendje dat je je maar kunt wensen, veel vrienden en familie etc. Toch kwam ik met mezelf in de knoop, had ik altijd het gevoel dat er iets ontbrak..

Toen ben ik twee NLP trainingen gaan volgen die mijn kijk op dingen drastisch veranderden. Dingen werden duidelijk: ik zag wat me te doen stond. Een lang gekoesterde droom gaan waarmaken: op wereldreis. Oftewel alles wat je vertrouwd en lief is achterlaten voor het onbekende.

Wat vond ik het eng om te doen, om vrienden mijn plannen te vertellen, om mijn baan op te zeggen, de schuld die ik voelde tegenover mijn vriend.

Waarom 1 jaar? Waarom zo lang? 3 maanden is toch ook lang? Kan je niet twee keer een kortere periode gaan? Dan heb je tenminste nog een baan straks. Hoe gaat het dan tussen jou en pep? Waar ga je heen? Waarom?

Waren enkele van de veelgevraagde vragen waarop ik mijn standaard antwoorden klaar had: Ik wil de wereld zien, ik wil één keer in me leven een grote, lange reis maken, ik zie wel hoe het loopt, ik weet het niet, ik wil me droom waarmaken. Veel mensen vonden het onwijs stoer van me, waren jaloers dat ik het toch maar ff ging doen. Sommige begrepen het ook niet. Het was allemaal prima voor mij. For once deed ik wat ik echt wou en ging ik volop voor dat doel.

En toen brak de dag van vertrek aan, na 1 jaar voorbereiding was het dan echt zo ver. Ik ging dit doen. Wat een schuldgevoelens, wat een tranen maar er was ook nieuwschierigheid, vreugde en trots.

Zijn de opofferingen het waard geweest? Alles achterlaten? Ook de relatie die uitging waar je het zo goed bij had? Ja, toch wel is het antwoord dat ik dan moet geven. Niet geheel zonder spijt, begrijp me goed het is en is soms nog steeds niet altijd even makkelijk. Maar ik heb dingen gezien die sommige mensen nooit zullen zien of doen, ik heb geleerd over anderen en over mezelf en tot nu toe weet ik dat deze reis de juiste keus is geweest voor mij.

Inmiddels ben ik 6 maanden onderweg en als alles volgens plan loopt heb ik er in ieder geval nog 6 te gaan. Dus wat zijn de belangrijkste leerpunten dan tot nu toe?

Reizen is anders dan vakantie, nogmaals haha. Het is pittig om continu op reis te zijn, om even geen thuis te hebben, om continu uit je rugtas te leven, om in hostels te slapen met luide kamergenoten, om net als je gewend bent aan een plek weer door te reizen, om de lange busreizen te maken of andere manieren van transport waarbij je vaak dagen slaap mist. Om soms gewoon je eigen bed en badkamer te missen, om telkens hetzelfde praatje met mensen te maken. Maar het zwaarste? Het zwaarste van reizen voor mij is om telkens opnieuw afscheid te moeten nemen van de awesome mensen die je ontmoet.

Daar waar je in korte tijd zo hecht mee kan worden en dan beseft dat je ze misschien nooit meer gaat zien ook al maak je beloftes van wel. Want het zijn die mensen die jou het best begrijpen als je het doorreizen even zat bent, als je heimwee hebt of gewoon even klaar bent met alles. Het zijn o.a. die mensen die dan voor je klaar staan.

Want de mensen thuis begrijpen het vaak niet, zeggen " ach het komt wel goed, ff doorzetten" of " je bent op vakantie niet zo janken". Nee dat ben ik dus niet. Ik ben op REIS. maar dat is soms lastig te begrijpen, tenzij je het zelf meemaakt.

Want natuurlijk mag ik niet klagen. Kijk naar alle gave dingen die ik doe en ja als ik dan een dag aan het zwembad of op het strand lig, ja dan heb ik even vakantie. Maar af en toe is het fijn om even te klagen. Soms wou ik dat het thuisfront ook de andere kant van het reizen zag. Dat het niet altijd makkelijk is maar soms ook gewoon zwaar en moeilijk. Dat ik niet alleen op 'vakantie' ben maar serieus op zoek ben naar mezelf. En langzaam aan komt die steeds meer naar voren en leer ik mezelf steeds beter kennen. Leer ik om naar mezelf te luisteren, om soms mee te gaan met mensen en soms mijn eigen weg boven dat van hun te verkiezen en hoe moeilijk dat soms is, om zo bewust voor je eigen weg te kiezen, zo gericht voor jezelf te kiezen. Hoe lastig het af en toe is om de tijd te nemen voor jezelf, om echt alleen te zijn, om je meer open te stellen voor anderen en dan niet alleen op rationeel gebied maar op hart gebied.Stukje bij stukje laat ik de muur dan weer wat zakken, want als ik hem laat staan zal hij altijd een blokkade blijven.

Reizen maakt je sterker, onafhankelijker, bewuster, opener, meer tevreden met de kleine dingen zoals wanneer je een tweepersoonsbed hebt of een eigen badkamer, of een warme douche, of bestek in plaats van stokjes. Het geeft je een andere kijk op dingen, op de wereld, op culturen en op mensen. Reizen laat je groeien, het verandert je. Het laat je zien wat je wel wilt en wat niet. Wat wil je veranderen als je terug bent? Welke beloftes maak je jezelf? Welke nieuwe plannen ontstaan er?

Dat soort vragen worden steeds makkelijker te beantwoorden. Vragen als waar sta je over 5 jaar? Worden moeilijker. Want reizen staat ook voor een continu change of plans.Mijn plannen kunnen soms wel tig keer veranderen op een dag. Soms word ik er stapel gek van. Wat wil je nou? denk ik dan.

Ik was altijd bang om dingen te missen. Feestjes, vrienden etc. Dat is nu minder want hun missen dit. Want wie doet dat nou, een jaar weg? Alles achterlaten en je droom najagen. Veel mensen niet, zullen die sprong nooit maken maar ik doe het maar mooi even. Ik heb bewust de keus gemaakt om alles achter te laten, om linksaf te slaan ipv rechts en ja, daar ben ik best trots op, retetrots eigenlijk.

Mede daarom is reizen geen vakantie, het is zoveel meer. Dankbaar ben ik dan ook dat ik de stap gemaakt heb. En die paar negatieve puntjes? Die zijn het 100% waard. Want dit? Dit neemt niemand me ooit meer af..

English version...

I decided to write down the reasons why I decided to go traveling and what I learned in this 6 months.

At first I wanna say that there is a big difference between holiday and traveling.

Holiday is most of the time staying on one place and trying to get as tanned as possible in the amount of time you have. So the people at home can say: Jeez did you go on holiday? You are so tanned! And you tell them with a big smile all your holiday adventures.

Traveling is different. It is deeper, tougher and a true learning experience. Why I become mad if somebody says that I am on an one year holiday? That I will try to explain.

When the idea to travel was there it was mostly because I wanted to see the world, I had a bucketlist and because I wanted to find myself back. But at the same time maybe it was a runaway from everything and everyone. Not that I had it bad back home. The opposite actually.. I had a good job, a house and the best boyfriend you can imagine, lots of good friends and family etc. But still.. there was always the feeling I was missing something.

On that time I decided to follow two personsal development trainings and those trainings completely changed the way I looked at things. I saw what I needed to do; making a dream come true: travel the world. Or in other words leave everything behind what is familiar.

What was it scary to do this, to quit my job, to tell friends and family my plans, the quilt I felt towards my boyfriend.

Why a year? Why so long? 3 months is also a long time? What's gonna happen between you and your boyfriend? Where are you going? Why?

That were a couple of the many asked questions where I had my standard answer ready: I want to see the world, I will see how it goes, I don't know, I want to make my dream come true etc.

A lot of people thought it was cool what I was about to do or were jealous. Some people didn't understand it. That was al fine by me. For once I did what I really wanted to do.

And then the big day was there.. so much guilt, so many tears but there was also joy, excitement and pride.

Were all the sacrifices worth it? To leave everything behind? Even your relationship that was so good and yet went out? The answer I have to give is Yes. Not always without regrets of course. But I saw things that some people will never see, I did things I would never imagined, I learned a lot about other people and I learned a lot more about myself and I know I made the right choice to go travel.

Today I am excactly 6 months from home and if everything is going according to plan I have at least another 6 months to go. So what are the most important things I learned than?

Traveling is different than being away on holiday. It is tough to be on the move constantly, to not have a home for a while, to live out of your backpack, to sleep in hostels with loud roommates, to travel to another place just when you were getting used to the place you are at the moment, to make long bustrips or other ways of transport that will often cost you a good night sleep. Or sometimes you just miss your own bed and bathroom. But the hardest thing? The hardest thing for me is to say goodbye over and over again towards all the awesome people you meet during your trip.

Those people where you become so close with in a short time and than notice that you maybe will never see them again even when you make promises you will. Because it are those people who stand by you when you are homesick, or understand If you are sick of travelling constantly or when you just fed up with everything for a bit.

Because the people at home will say: aaw you will be alright, come on, stop complaining/crying you are on holiday. No I am not.. I am traveling. But it's hard to understand when you never got the change to experience it yourself.

And ofcourse I can't complain if you look at al the awesome things I see and do. And yes if I am laying on the beach or beside a pool than I have holiday. But sometimes its just nice to be complaining and it can work as a relief. Sometimes I wished the people at home also saw the other side of traveling. That it's not always easy and that I am seriously looking to find myself back. And slowly I do. I learn to listen better to myself, I learn to sometimes go with the flow and other times to go my own ways and how hard that sometime is. To really choose your own path above that from others and how hard it is to choose for yourself. I have learned that its sometimes hard to take time for yourself, I have learned to be alone and to be more open towards other people.

Traveling makes you more stronger, independent, aware, open and satisfied with little things like a two persons bed, an own bathroom, a hot shower, clutterly instead of chopsticks. It change the way you look at the world, on different cultures and on people.

Traveling let you grow, it changes you. It let you see what you do want and what not. What do you want to change when you are back home? Which promises do you make yourself? Which new plans do you have?

Those questions are getting easier to answer. Questions as where will you be in 5 years are getting harder. Because traveling also stands for a constantly change of plans.

My plans sometimes change ten times a day. It can drive me crazy sometimes. What do you want!?

I was always afraid to miss out on things, party's, friends etc. Now that is less because they are missing this. Because who does that, going away for a year? To leave everything behind and follow your dreams? A lot of people dont.. will never make the step but I did it. I made the choice to leave everything behind to see the world, to go left instead of right and if I am proud of that? You bet I am!

Because of all that traveling is not a holiday, it is so much more. Grateful I am for the fact I made this choice and made the step to go. Because this? This will nobody ever take away from me.

Xoxo Shinook